عینک‌های هوشمند بلوتوثی (Bluetooth Smart Glasses)

عینک‌های هوشمند بلوتوثی دستگاه‌هایی هستند که از طریق اتصال بی‌سیم (بلوتوث) به گوشی هوشمند کاربر متصل می‌شوند تا امکانات دیجیتال را مستقیماً در خط دید یا از طریق سیستم صوتی یکپارچه در اختیار کاربر قرار دهند.

1. دسته‌بندی و فناوری‌های کلیدی

عینک‌های هوشمند را می‌توان بر اساس نحوه ارائه اطلاعات به دو دسته اصلی تقسیم کرد:

الف. عینک‌های صوتی (Audio Glasses)

این مدل‌ها بیشتر بر قابلیت‌های شنیداری تمرکز دارند و عموماً صفحه نمایش یا واقعیت افزوده (AR) قابل توجهی ندارند.

• اتصال بلوتوث: نقش اصلی بلوتوث در اینجا، برقراری اتصال پایدار با گوشی برای پخش موسیقی، دریافت تماس‌ها و فعال‌سازی دستیار صوتی است.
• فناوری صوتی: از بلندگوهای کوچک تعبیه شده در دسته‌های عینک استفاده می‌کنند. این بلندگوها اغلب از فناوری صوت هدایت شونده (Open-Ear Audio) بهره می‌برند، به طوری که صدا را مستقیماً به گوش داخلی هدایت می‌کنند بدون اینکه مجرای گوش را مسدود کنند. این امر به کاربر اجازه می‌دهد همزمان به موسیقی گوش دهد و صدای محیط اطراف خود را بشنود.
• میکروفون: دارای میکروفون داخلی برای مکالمات تلفنی و فرمان‌های صوتی هستند.
• نمونه‌های کلیدی: Ray-Ban Stories (همراه با Meta)، Bose Frames.

ب. عینک‌های واقعیت افزوده (AR Smart Glasses)

این مدل‌ها پیچیده‌تر بوده و قابلیت‌های نمایش بصری را اضافه می‌کنند. بلوتوث در این مدل‌ها علاوه بر صدا، برای تبادل داده‌های بصری و ارتباط با سنسورها استفاده می‌شود.

• نمایشگر هدآپ (HUD - Head-Up Display): اطلاعات دیجیتال (مانند اعلان‌ها، جهت‌یابی، یا داده‌های برنامه‌های کاربردی) مستقیماً در یک گوشه از میدان دید کاربر نمایش داده می‌شوند. این نمایشگرها معمولاً از فناوری‌های موج‌بر نوری (Waveguide Optics) یا میکرو OLED استفاده می‌کنند.
• سنسورها: علاوه بر بلوتوث، این عینک‌ها ممکن است دارای دوربین، ژیروسکوپ، شتاب‌سنج و در مدل‌های پیشرفته‌تر، سنسورهای عمق باشند.
• نقش بلوتوث: مدیریت داده‌های کوچک (مانند اعلان‌ها) یا اتصال به یک گوشی قدرتمندتر برای پردازش‌های سنگین‌تر (معمولاً مدل‌های پیشرفته‌تر از Wi-Fi نیز استفاده می‌کنند).
• نمونه‌های کلیدی: نسخه‌های تجاری و توسعه‌دهنده محصولات مایکروسافت هولولنز (Microsoft HoloLens) یا گوگل گلس (Google Glass).

2. کاربردهای عمومی بلوتوث در عینک‌های هوشمند

1. تماس‌ها و پیام‌رسانی: دریافت اعلان‌ها، پاسخ دادن به تماس‌ها و ارسال پیام‌های صوتی کوتاه بدون نیاز به بیرون آوردن گوشی.
2. موسیقی و پادکست: پخش محتوای صوتی با کیفیت بالا از طریق بلندگوهای تعبیه شده در دسته.
3. دستیار صوتی: فعال‌سازی و دریافت پاسخ از دستیار صوتی گوشی (مانند سیری یا گوگل اسیستنت) از طریق فرمان‌های صوتی.
4. جهت‌یابی (Navigation): در مدل‌های AR، نمایش فلش‌های جهت‌یابی به صورت بصری در میدان دید، و در مدل‌های صوتی، شنیدن دستورات صوتی مسیریابی.
5. عکاسی/فیلمبرداری (فقط مدل‌های دارای دوربین): فعال‌سازی ضبط عکس و ویدئو با یک دستور صوتی یا لمس دستگیره عینک.

3. تفاوت با عینک‌های واقعیت مجازی (VR)

عینک‌های بلوتوثی هوشمند (مخصوصاً مدل‌های AR) با عینک‌های واقعیت مجازی (VR) تفاوت اساسی دارند:

• VR: کاملاً میدان دید کاربر را می‌پوشاند و او را وارد یک دنیای کاملاً شبیه‌سازی شده می‌کند.

عینک هوشمند/AR: میدان دید را می‌پوشاند اما اشیاء دنیای واقعی را حفظ کرده و لایه‌ای از اطلاعات دیجیتال را بر روی آن اضافه می‌کند.